تلاوت آیات برای اسماعیل (قرآن)حضرت اسماعیل علیه‌السّلام هنگام تلاوت آیات الهی برای وی، در پیشگاه خداوند، از روی خضوع و خشوع سجده می کرد و گریان بود. ۱ - تلاوت آیات برای حضرت اسماعیل۱.۱ - سجده اسماعیلحضرت اسماعیل علیه‌السّلام هنگام تلاوت آیات الهی برای وی، در پیشگاه خداوند، سجده کرد. واذکر فی الکتـب اسمـعیل... • اولـئک الذین... اذا تتلی علیهم ءایـت الرحمـن خروا سجدا... «و در این کتاب (آسمانی) از اسماعیل (نیز) یاد کن،.....• .....• آنها پیامبرانی.... . آنها کسانی بودند که وقتی آیات خداوند رحمان بر آنان خوانده می شد به خاک می افتادند، در حالی که سجده می کردند و گریان بودند.» ۱.۱.۱ - کمال خضوع و خشوعکلمه "سجدا" در جمله "خروا سجدا و بکیا" جمع ساجد است و کلمه "بکی" بر وزن فعول جمع باکی است، و جمله مذکور خبر است برای کلمه "للذین" که در صدر آیه است، احتمال هم دارد که به خاک افتادن برای سجده با حالت گریه، کنایه باشد از کمال خضوع و خشوع، زیرا سجده مجسم کننده کمال خضوع، و گریه مجسم کننده کمال خشوع است، و بنا بر این معنا، جا دارد مقصود از آیات و تلاوت آن یاد آوری هر چیزی باشد که شانی از شؤون خدای تعالی را حکایت می کند. ۱.۱.۲ - بعضی از مفسرانبعضی از مفسران، جمله "ممن هدینا و اجتبینا.... . را بیان دیگری برای همان انبیایی که در آغاز آیه به آنها اشاره شده دانسته اند. ۱.۲ - گریه اسماعیلحضرت اسماعیل علیه‌السّلام هنگام تلاوت آیات الهی برای وی، در پیشگاه خداوند، گریه کرد. واذکر فی الکتـب اسمـعیل... • اولـئک الذین... اذا تتلی علیهم ءایـت الرحمـن خروا سجدا وبکیـا. «و در این کتاب (آسمانی) از اسماعیل (نیز) یاد کن،.....• .....• آنها پیامبرانی.... . آنها کسانی بودند که وقتی آیات خداوند رحمان بر آنان خوانده می شد به خاک می افتادند، در حالی که سجده می کردند و گریان بودند.» ۱.۲.۱ - خشوع هنگام تلاوتمعنای آیه (و خدا داناتر است) این شد که: اینان که خدا انعامشان کرده بعضی از انبیاء از ذریه آدمند، و از آنهایی هستند که خدا با نوح در کشتی سوارشان کرد، و از ذریه ابراهیم و اسرائیلند، و بعضی دیگر از اهل هدایت و اجتبایند که برای خدای رحمان خاضعند، و چون نزد ایشان آیات او تلاوت شود خاشعند. ۱.۲.۲ - سجده در برابر خداو ممن هدینا و اجتبینا: برخی گویند: منظور همان پیامبرانی است که: قبلا یاد شدند. یعنی آنها کسانی هستند که ما هدایتشان کرده و از میان خلق برگزیده‌ایم. سپس در وصف آنها می‌فرماید: اذا تتلی علیهم آیات الرحمن خروا سجدا و بکیا: هر گاه قرآن بر آنها خوانده شود در برابر خدا سجده می‌کنند و به تضرع و ناله می‌پردازند. آری آنها با همه عظمتی که دارند، بیاد خدا اشک می‌بارند. اما مردم غافل و سبکسر با همه آلودگی هایی که دارند، از گریستن خودداری می‌کنند. ۲ - پانویس۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۸، ص۴۹۲، برگرفته از مقاله «تلاوت آیات برای اسماعیل». |